ชื่อหนังสือ: ทางชนะ

ชื่อหนังสือ: ทางชนะ 





ประเภทหนังสือ: เรื่องสั้น
ปีที่พิมพ์: ๒๕๒๒
ผู้ครองกรรมสิทธิ์: ชาติ กอบกิตติ
นามปากกา          :  ชาติ กอบจิตติ
สถานะ                 :  ถูกตีพิมพ์
การแปล              :  ไม่ระบุ

การจัดพิมพ์ 
สำนักพิมพ์หอน
หนังสือลำดับที่ ๘
ISB ๙๗๔-๙๐๕๕๒-๙-๒
ทางชนะ : เรื่องสั้นกึ่งนวนิยาย
ชาติ กอบกิตติ : เขียน
ประวัติการจัดพิมพ์
พิมพ์ครั้งที่หนึ่ง ตุลาคม ๒๕๒๒
พิมพ์ครั้งที่สอง เมษายน ๒๕๒๗
พิมพ์ครั้งที่สาม เมษายน ๒๕๓๐
พิมพ์ครั้งที่สี่ กรกฎาคม ๒๕๓๐
พิมพ์ครั้งที่ห้า สิงหาคม ๒๕๓๑
พิมพ์ครั้งที่หก กรกฎาคม ๒๕๓๒
พิมพ์ครั้งที่เจ็ด กุมภาพันธ์ ๒๕๓๓
พิมพ์ครั้งที่แปด มีนาคม ๒๕๓๖
พิมพ์ครั้งที่เก้า มีนาคม ๒๕๓๘
พิมพ์ครั้งที่สิบ สิงหาคม ๒๕๓๙
พิมพ์ครั้งที่สิบเอ็ด กันยายน ๒๕๔๐
พิมพ์ครั้งที่สิบสอง มีนาคม ๒๕๔๓
พิมพ์ครั้งที่สิบสาม มีนาคม ๒๕๔๔
พิมพ์ครั้งที่สิบสี่ กันยายน ๒๕๔๕
ครั้งที่หนึ่งถึงครั้งที่แปด จัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ตนวรรณกรรม
ครั้งที่เก้าเป็นต้นมา จัดพิมพ์โดนสำนักพิมพ์หอน
สุภาส จันทร์หงษ์: ที่ปรึกษากฎหมาย
วณิช สุขศิริ : ออกแบบปก
อนุชัย ศรีจรูญภู่ทอง: ถ่ายภาพและตกแต่งภาพ
บริษัท REMIN DIGITAL จำกัด
ทองธัช เทพารักษ์ :ภาพประกอบ
พิมพ์ที่ บริษัทพี.เอ.ลีฟวิ่ง จำกัด
๙๙/๑๑ ถนนศิรินทร บางพลัด
เขตบางพลัด กรุงเทพฯ ๑๐๗๐๐
จำหน่ายทั่วประเทศโดย
สายส่งเฟื่องนคร บริษัทเคล็ดไทย
๑๑๗ ถนนเฟื่องนคร เขตพระนคร กรุงเทพฯ ๑๐๒๐๐
โทรศัพท์ ๐-๒๒๒๕๙๕๓๖-๔๐ โทรสาร ๐-๒๒๒๒๕๑๘๘
ราคา ๕๐ บาท
บทนำ 
ในชั้นต้นผมตั้งใจว่าจะไม่เขียนคำนำเพิ่มเติมแต่ประการใด
แต่ได้มีกัลยาณมิตรหลายท่านว่าท้วงติงว่า ผมน่าจะเขียนอะไรสักเล็กน้อยเป็นคำชี้แจงเกี่ยวกับหนังสือเล่มเล็ก ๆ เล่มนี้ โดยเหตุผลผมย่อมรับฟัง และเมื่อคิดคล้อย ผมก็เห็นด้วยตามคำแนะนำนั้น
ดังนั้นขอให้ท่านผู้อ่านคิดเสียว่า นี่เป็นคำชี้แจงจากผู้เขียนก็แล้วกัน
เรื่องที่ผมใคร่ขอชี้แจงคือ หนังสือเล่มนี้ได้มีการถามไถ่กันในหมู่มิตรว่า เป็น "รวมเรื่องสั้น" เล่มแรกของผมใช่หรือไม่ ซึ่งแต่ละครั้งที่ผ่านมาผมปฏิเสธเสมอ
จริงอยู่ แม้ว่าเรื่องสั้นแต่ละเรื่องในเล่มนี้จะมีลักษณะคล้ายเรื่องสั้นทั่ว ๆ ไปก็ตาม กล่าวคือ แต่ละเรื่องมีเนื้อหาและมีจุดจบในเรื่องนั้น แต่โดยความเป็นจริงแล้ว ในแง่ของทำงานเรื่องสั้นทั้งหมดในเล่มนี้ไม่เป็นอิสระจากกัน เรื่องทั้งหมดถูกควบคุมโดยโครงเรื่องใหญ่ (ชีวิตของคนสองคน), โดยเวลา (ในเรื่องที่ต่อเนื่องกัน), โดยตัวละคร (โด่ง,พิทยา), โดยฉาก
ซึ่งจะเห็นว่าผิดจากการรวบรวมเรื่องสั้นทั่ว ๆ ไป ที่ทุกเรื่องต่างแง่ต่างมุม เป็นอิสระจากกันโดยแท้จริง เเละเป็นอิสระในการสร้างงาน
เนื้อหาบางส่วน 
"แม่เคยบอกเอ็งกี่ครั้งกี่หนแล้วว่า อย่าไปเล่นกับเขา" เสียงผู้เป็นแม่บ่น พลางมือก็คนหม้อข้าวซึ่งกำลังเดือด ส่งไปหอมลอยอบอวล ลูกชายนั่งสะอึกสะอื้นอยู่มุมครัวหลังจากโดนไม้ขัดมือหวดก้นไปเมื่อครู่
"ไม่ต้องร้อง ตีให้จำ ไม้ได้ตีให้ร้อง" นางรินนำข้าวใส่อ่างกระเบื้องซึ่งวางอยู่ข้างเตาไฟโดยคว่ำปากหม้อทิ้งไว้กับ ไม้รองบนอ่าง เสร็จจึงยกมือหลาต้มเค็มตั้งบนเตา
"ไปอาบน้ำอาบท่าเสียสิ เดี๋ยวได้มากินข้าว" เจ้าตัวเป๊ยกค่อย ๆ ย่องตัวออกจากครัว พอพ้นได้ก็วิ่งอ้าวไปยังท่าน้ำ กางเกงหลุดจากขาแล้วโจนผลุงลงคลอง คราบน้ำตาบนใบหน้าละลายหายไปกับน้ำในลำคลอง ดำผุดดำว่ายอยู่เป็นเวลานานจึงนึกขึ้นได้ว่าแม่คอยกินข้าวอยู่ นึกถึงไม้ขัดหม้อให้เสียววาบไปทั่วก้น ขึ้นจากน้ำรีบสวมกางเกงตัวเดิมอย่างลวก ๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++